Memories
 

Coco is overleden
1 april 2003 - 13 maart 2009

Het is heel tragisch, maar Coco is niet meer onder ons. Zij leed aan een hersentumor.
Bekijk vooral de site, dan zie je hoe leuk en lief ze was en begrijp je hoe zeer we haar missen. Ze nam een bijzondere plek in, in ons gezinnetje.
Dank zij haar is deze site, Boxer in Beeld, in de lucht.

Enkele van mijn mooiste koppen
hier "in beeld"

Boxer Coco van Sapho's Hoeve    
geboren 1 april 2003 te Leke (België). Het nest bestond uit 10 pups. Teveel voor de moeder, er moest worden bijgevoerd. Een ander teefje had op hetzelfde moment haar jongen verloren tijdens een keizersnede. Dit teefje heeft meegeholpen de 10 pups groot te brengen.
WOONPLAATS  Capelle a/d IJssel (NL)
GEWICHT 32 kg
SCHOFTHOOGTE 60
temperament Coco is een rustige Boxer. Wel een echte boxer, en dus kent zij zeker ook het typische boxer-enthousiasme met onstuimige uitbarstingen, maar is over het algemeen geen wildebras. Ze is daar en tegen, voorzichtig en bedachtzaam, eigenlijk heel wijs. Daarbij is ze uiterst vriendelijk. Ook zeer eigenwijs. En ze test graag regelmatig opnieuw wat haar plek in de roedel is. Ze kan overal mee naar toe: op reis met de auto of trein is geen probleem. Gezellig mee uit eten gaat ook prima. Wandelen over de markt vindt ze ook leuk. En winkelen is ook erg gezellig met haar. We nemen bij ieder uitje een kleedje mee, wat voor haar betekend: mijn plaats. Heel duidelijk.

Lieve Coco,

Het was begin november 2008 toen jij je eerste epileptische aanval kreeg. Zomaar uit het niets, tijdens een wandeling ergens bij Zutphen. Er volgden vele onderzoeken, er kon geen oorzaak worden vastgesteld. Je werd ingesteld op medicatie. Het was zoeken naar de juiste dosering en die kwam maar niet; er kwamen weer andere medicijnen bij. De bijwerkingen waren soms erger dan de aanvallen zelf. Bovendien leek jij zelf van de aanvallen geen last te hebben en wel van de suf- en duizeligmakende effecten van de medicatie. Met ups en downs had je toch nog redelijke maanden. Je hebt nog heerlijk kunnen rennen en spelen met al je vriendjes in het bos. Je bent nog weer mee naar Zwitserland geweest en stoof als vanouds door de sneeuw. Dan leek het de goede kant op te gaan, maar telkens als we hoop kregen, ging het toch weer mis. De laatste twee weken ging je ineens hard achteruit. Je kreeg uitval aan je rechterkant; je rechtervoorpoot begon over de grond te slepen en vaak stond deze dubbelgeklapt. Ook je achterpoot ging zijn eigen weg. Je raakte in onbalans waardoor je bijna omviel, je wist je dan nog net op tijd te corrigeren. Ook ging je rondjes lopen door de kamer en wist je soms niet meer waar je was.  De laatste 2 dagen nam dit beeld zo toe, er waren nauwelijks oplevingen meer, je raakte steeds verder weg. Voor de dierenarts was het toen overduidelijk; je leed aan een hersentumor. Met steun van de dierenarts hebben we besloten je te verlossen uit dit lijden. En het leek wel alsof je het er helemaal mee eens was. Je ging op je eigen kleedje liggen en viel eigenlijk al gelijk in slaap. We hebben je nog wat snoepjes gegeven en afscheid van je genomen, waarna je in een diepe slaap kwam en heel vredig bent gestorven. De volgende dag ben je gecremeerd. We gaan je as op een mooi plekje in het bos uitstrooien, daar waar je zo graag was, zo lekker kon rennen en zo heerlijk kon badderen! Lieve Coco, we missen je verschrikkelijk. En met ons vele anderen. Je was een echte allemansvriend. Dank je wel voor alles wat je voor ons hebt betekend en wat we van je hebben geleerd.